اثرات انسولین و سوماتوستاتین بر اخذ آب در جوجه های نوزاد

زمینه و هدف: اختلال در تعادل مایعات بدن موجب بروز مشکلات متابولیسمی و بیماری هایی نظیر آسیت در طیور می شود که روشن شدن مکانیسم های درگیر در اخذ آب را ضروری می سازد. اثرات انسولین و سوماتوستاتین بر اخذ آب در جوجه خروس های گوشتی 5 روزه (نژاد راس 308) مورد بررسی قرار گرفت. روش­ها: در این مطالعه دو سری آزمایش انجام شد. در آزمایش اول 10 میکرولیتر از دوزهای 40  و 20 ،10 نانوگرم انسولین و در آزمایش دوم 10 میکرولیتر از دوزهای 2 و 1، 5/0 نانومول سوماتوستاتین به صورت داخل بطن مغزی در جوجه ها تزریق شد. در هر دو آزمایش گروه کنترل اوانس بلو دریافت کرد. اخذ آب تجمعی در زمان های 90 و 180 دقیقه پس از تزریق در هر دو آزمایش اندازه گیری شد. یافته­‌ها: دوزهای 40 و20 ،10 نانوگرم انسولین در 90 دقیقه پس از تزریق کاهش معنی دار اخذ آب نسبت به گروه کنترل را نشان دادند. در 180 دقیقه پس از تزریق دوز 20 نانوگرم انسولین اثر کاهشی خود بر اخذ آب را حفظ کرد (0/05>p  )، اما دوزهای 40 و 10 نانوگرم تأثیری بر اخذ آب نگذاشتند. گروهی که دوز 20 نانوگرم انسولین را دریافت کرده بود در 180 دقیقه پس از تزریق کاهش معنی دار اخذ آب را در مقایسه با گروه های با دوز 40 و 10 نانوگرم نشان دادند (0/05>p). دوز 0/5 نانومول سوماتوستاتین در 90 و 180 دقیقه پس از تزریق تأثیری روی اخذ آب تجمعی در مقایسه با گروه کنترل نگذاشته بود، اما دوزهای 2 و 1 نانومول در 90 دقیقه پس از تزریق، موجب کاهش معنی دار اخذ آب در مقایسه با گروه کنترل شدند (0/05>p  ). در 180 دقیقه پس از تزریق دوز 2 نانومول سوماتوستاتین اثر کاهشی خود بر اخذ آب را حفظ کرده بود، اما دوز 1 نانومول بر اخذ آب تجمعی تأثیری نداشت. دوزهای 2 و 1، 0/5 نانومول سوماتوستاتین بصورت وابسته به دوز باعث کاهش معنی دار اخذ آب شدند (0/05>p  ). نتیجه­‌گیری: سوماتوستاتین و انسولین باعث کاهش اخذ آب در جوجه های نوزاد شدند.